Dubbelinterview: forensische scherpte en patiëntdynamiek maakt het werk boeiend

Op de #DagvandeVerpleging een dubbelinterview met twee teamleiders van Transfore. Eén die al zijn hele werkzame leven in de forensische zorg werkt: Leon. En één die die net een half jaar werkzaam is bij Transfore: Astrid.  Waarom is het werk in de forensische zorg zo boeiend? Welke eigenschappen heb je nodig als teamleider? En wat maakt Transfore onderscheidend als organisatie en werkgever?

“Dat wat de gewone burger in de krant leest, daar word ik dagelijks mee geconfronteerd. Dat is gewoon heel erg bijzonder”, geeft Leon (teamleider Zorg FPA) als antwoord op wat het forensisch werk voor hem zo boeiend maakt.  “De dynamiek die er in psychiatrie plaatsvindt en daarin ook de balans voor jezelf vinden. Je moet elk uur van de dag forensisch scherp zijn, alle kleine en grotere besluiten relateren aan risicofactoren. Je kent het dossier, weet welk verschrikkelijk delict een patiënt gepleegd heeft. Maar heel cliché en dus waar, je moet ook de mens achter die delinquent blijven zien. Zonder het delict te legitimeren, je weet dat de mens ook soms door omstandigheden, door wanhoop wordt gedreven. Wat haast maakt als je die levensbagage ziet, dat je wel een beetje snapt waarom dingen in het leven van deze categorie patiënten zo zijn gelopen. Dat vind ik voor mezelf een boeiende uitdaging om daar ruimte in te blijven houden.” 

“Belangrijk om de mens achter het delinquent te blijven zien”

Astrid (teamleider Bedrijfsvoering polikliniek De Tender) herkent het belang van de mens achter het delinquent. “Achter elk mens schuilt een verhaal. Dit blijven zien, is volgens mij ook één van de belangrijkste aspecten in ons werk. Dat is in ieder geval de reden dat ik ben overgestapt van de Penitentiaire Inrichting (PI) naar de forensische zorg. Ik zag voor mezelf binnen de PI onvoldoende mogelijkheden om meer behandeling in te zetten. Alleen het uitzitten van een straf vind ik heel kaal. Ik denk ook niet dat bijdraagt aan de verandering die mensen moeten doormaken.”

Behandelen met virtual reality en mobiele apps 

Het is nog niet zo heel lang geleden dat Astrid zelf als teamleider bij Transfore is gestart. “Ik kan de organisatie aan iedereen aanbevelen. Ik ben fan van de cultuur. Al meteen vanaf het begin heb ik gemerkt dat Transfore een open organisatie is waarbij leren een belangrijk element is en waarin je ook jouw eigen pad kunt kiezen. Daarbij word ik enthousiast van de ambities rondom digitale transformatie en hoe Transfore investeert om met technologie de behandelkwaliteit te verbeteren. Bijvoorbeeld zorginnovatie met virtual reality en mobiele apps. Ze kijken daarbij echt naar de patiënten, wat zou dit voor hen kunnen betekenen? Hiervoor moet je ook durf hebben. Het gewoon proberen en kijken wat het brengt.”

Gastvrij voor patiënten, collega's en partners

Astrid vervolgt: “Tel daar bovenop dat ze ook hun kernwaarden gastvrij, veilig en resultaatgericht waar maken, de werksfeer is heel prettig, dan snap je waarom ik inmiddels ambassadeur van Transfore ben.” Leon herkent net als Astrid dat Transfore een gastvrije organisatie is. “Ik denk dat de partners waarmee we de behandelingen vorm geven dit ook zullen herkennen. Zelf waardeer ik ook de betrokkenheid van de directie, ze zijn erg begaan met de medewerkers. We zetten samen mooie zaken neer, maar hebben ook oog voor elkaar. Dat vind ik mooi. Ook krijg je veel ruimte om zelfstandig te werken en jezelf te ontwikkelen.”

“Bij Transfore kan de patiënt het hele traject doorlopen.”

Patiënten weten waar ze aan toe zijn 

“We willen ook altijd voorop lopen, zijn erg ambitieus. Vergeet niet dat we als forensische zorgorganisatie in principe pas zeven jaar bestaan”, benadrukt Leon. Onze oorsprong ligt bij voormalig TBS-kliniek Oldenkotte en de poliklinieken van De Tender. Het voordeel daarvan is dat we zijn gestart met veel forensische ervaring. En dat we nu al zo’n sterke positie in de markt hebben verworven, dat vraagt een bepaalde ambitie en attitude. Daar voel ik me en velen met mij zich prettig bij. Dat betekent wel dat we niet voor de gemakkelijkste weg gaan. Wel voor de beste, dat vinden wij althans. Patiënten die bij ons worden opgenomen weten waar ze aan toe zijn, welk individueel behandeltraject ze gaan doorlopen, welke zorgafdelingen daarbij horen en wat de verwachte duur is van de behandeling.  Dat geeft de patiënt ook motivatie. Het is mooi dat we al die verschillende behandelmogelijkheden, van FPK tot en met ambulant, in portefeuille hebben. Ik zie het ook aan de aanmeldingen, waarbij gezegd wordt: we melden de patiënt aan bij Transfore omdat hij/zij bij jullie tenminste het hele traject kan doorlopen.”

Samenwerken met duale partner

Astrid vult aan: “Daarbij komen ook nog een regionale samenwerkingen waardoor patiënten het traject ook bij andere partners kunnen doorlopen. Wij zijn goed in het één en zij in het ander. Hoe mooi is het dan om juist samen te werken met elkaar?” Samenwerken vormt dan ook belangrijk speerpunt bij Transfore. “De keten, het beleid daarin en hoe we samenwerken met elkaar en met partners, de plannen op langere termijn; het is van essentieel belang dat je daar als teamleider warm voor loopt en investeert in relaties en over de grenzen van je eigen afdeling heen kijkt. We hebben door het trajectdenken een intensieve samenwerking tussen de klinische- en poliklinische afdelingen, we schalen af waar mogelijk en schalen op indien nodig.  We hebben korte lijntjes, schakelen snel met elkaar. We betrekken bij voorkeur ook ketenpartners en naasten van de patiënt bij de behandeling.  Ook werk je als teamleider intensief samen met je duale partner, in mijn geval de teamleider Zorg. Dat bevalt goed. Je kunt met elkaar sparren over zaken. Het werk als leidinggevende kan ook best wel eenzaam zijn. De keuzes die je moet maken zijn niet altijd even makkelijk. Het is fijn dat je dan met z’n tweeën bent.”  

“Dat wat de gewone burger in de krant leest, daar word ik dagelijks mee geconfronteerd”

“Als teamleiders moet je complementair aan elkaar zijn”, vindt Leon. “Het team staat 24/7 onder druk van patiënten. Daarin moet je samen het  team coachen. Dat vind ik persoonlijk de extra charme van teamleider Zorg zijn. Dat je naast de inhoudelijke verantwoordelijkheid en het coördineren van individuele behandelingen en caseload, samen interventies inzet, met elkaar van gedachten wisselt en spart met het team. Dat je een team mag coachen om patiënttrajecten tot een goed einde te laten komen. Op een gegeven moment groeit dat uit tot maatjes van elkaar zijn.”

Team staat continu in frontlinie

“Het multidisciplinaire team is ons belangrijkste gereedschap. Daar moet je oog voor hebben”, wil Leon benadrukken. “Onze medewerkers - verpleegkundigen, agogen, sociotherapeuten, psychiater, behandelaren noem maar op – die staan dag en nacht aan de frontlinie.  Hebben soms respectloze patiënten voor zich staan die je uitmaken ‘voor Jan en alleman’, dat moet je als teamleider goed realiseren. Zeker op een FPK worden medewerkers met zulke ontspoorde mensen geconfronteerd, die soms ook nog niet in te schatten zijn. Dan is het ontzettend belangrijk dat je daar aandacht voor hebt. Dat je met de interventies die je uitzet ook voortdurend afvraagt of je dit wel kunt vragen van je team.” “Het verschil in forensische zorg is dat er veel parallelle processen lopen”, vult Astrid aan. “De patiëntgroep waarmee we werken, beïnvloedt heel snel de medewerkers, maar ook jou als teamleider. Dat trekt gewoon aan je. Dat is heel belangrijk om daar bewust van te zijn. Je moet keuzes kunnen maken overstijgend denken, wat gebeurt hier nou eigenlijk? ”

“Het team staat 24/7 onder druk van patiënten. Daarin moet jij je team coachen.”

Altijd forensische scherp 

Bij elke beslissing die je neemt is forensische scherpte nodig. Bij een reguliere ggz-instelling kan iemand vaak gewoon naar buiten lopen. Ze zullen zich niet snel de vraag hoeven te stellen wat de patiënt kan aanrichten. In het forensisch veld moeten we ons met alles afvragen, wat is het effect hiervan voor de risico’s, voor de samenleving. “Dat komt er altijd bij, zit altijd in je hoofd.”, vertelt Leon. “Dat geldt voor medewerkers, maar ook voor ons als teamleiders in het bijzonder. Want we hebben daar een grote verantwoordelijkheid in. Ik zorg er dus ook voor dat ik altijd inhoudelijk goed op de hoogte ben van wat er gebeurt met patiënten. ‘s Ochtends vraag ik hoe het die avond ervoor is gegaan. Zijn de afgesproken zaken gelukt? Zo ja, mooi. Zo nee, waarom niet en wat is er nodig om het wel te laten lukken. Ook voordat ik naar huis ga, loop ik langs de afdeling om te bespreken of er nog zaken spelen. Als er in de overdracht gedragingen van patiënten gegeven worden, dan denk ik altijd door, is dit gerelateerd aan risicofactoren? Dat is voortdurend het forensische aspect dat om de hoek komt. Soms verfoei ik onze patiënten. Maar als het dan lukt om een traject tot een goed einde te brengen. Als je mee hebt kunnen helpen dat patiënten de juiste keuzes gaan maken in het leven. Ja, dat zijn dan wel de cadeautjes.” 

“Ik vind het een cadeautje als het lukt dat patiënten de juiste keuzes gaan maken in het leven.”
 

Kun jij ook verder kijken en wil je werken in de forensische zorg bij een jonge organisatie met een grote ambitie in duurzaamheid en digitale transformatie? Solliciteer dan op één van de functies op www.werkenbijtransfore.nl en ontdek dat ontwikkelen bij Transfore geen lege huls is